Bir Abid; vardı geceleri Allah-u Zülcelâl’e ibadet eder, gündüzleri de seyyar satıcılıkla uğraşırdı. Daimi olarak da, nefsine şöyle derdi:

– “Ey Nefsim! Allah’tan kork!”

Bir gün yine malını satmak için, evinden çıktı. Şehrin yöneticisinin kapısının önüne geldiği zaman, sesini yöneticinin karısı duydu. Kadın, abidin güzelliğini görünce, nefsi onu istedi, onu eve çağırıp dedi ki:

– “Ey satıcı, elbiseni çıkar, ipek elbise giy, buradan istediğin kadar da mal al.”

Abid’in nefsi, kadının bu sözlerine meyil edince nefsine şöyle dedi:

– “Ey Nefsim! Allah’tan kork. Ben âlemlerin Rabbi olan Allah’tan korkarım!”

Kadın dedi ki:

– “Vallahi, kendini bana teslim etmedikçe, kapıyı açmam!”

Abid:

– “Ey Nefsim! Allah’tan kork!” diyerek, uzun müddet kadının elinden nasıl kurtulacağını düşündü ve ona dedi ki:

– “Ey yöneticinin karısı! Bana izin ver, abdest alıp iki rekât namaz kılayım. Daha sonra istersen bana sahip olabilirsin!” dedi. Abdest aldı, iki rekât namaz kıldı ve evin damına çıktı. Ağlaya ağlaya şöyle dedi:

– “Ya Rabbi! Ben sana bunca zamandır ibadet ediyorum. Beni o kadının elinden kurtar. Yoksa ona kapılacağım.” dedi ve:

– “Ey Nefsim! Allah’tan kork!” diyerek kendini damdan aşağı attı. Allah-u Zülcelâl bir melâike-i kirama:

– “Kulum Benim korkumdan, kendisini damdan attı. Onu kanadına al, yere indir.” diye emir verdi. Melek, Abidi kanadına alıp yere indirdi. Şeytanın askerleri, şeytana:

– “Ey Komutanımız! Neden o abide hile yapıp kandırmadın.” dediler. Şeytan da:

– “Nefsini Allah’a teslim eden kimseye ben bir şey yapamam.” diye cevap verdi.

Öyle ise biz de nefsimize hitap edelim:

* “Ey nefsim Şimdi düşün! Sen böyle bir hadise ile karşı karşıya gelsen ne yapardın? O abid gibi Allah’tan korkup o günahı işlememek için kendine kıyar ve Allah-u Zülcelâl’in rahmet ve mükâfatına mı kavuşurdun, yoksa bir anlık dünya zevkine aldanarak ebedi hayatını zindan mı ederdin?

* Ey Nefsim! Sen de Allah-u Zülcelâl’in emir ve yasaklarına dikkat eder, O’na ibadet ve taatte bulunmak suretiyle kendini Allah-u Zülcelâl’e teslim edersen, bil ki; Allah-u Zülcelâl’de seni, dünyada günahlardan ahirette ise; cehennem azabından muhafaza ederek, mükâfatını da bol bol verir. Yeter ki sen, biraz gayret et!”